majid azizi؛ Elham Tayyari Dehbarez؛ Ghasem Abdulpour؛ Maryam Nouri؛ Aboulfazl Afshari؛ Sajad Salari pak
چکیده
Aim: The aim of the present study was to investigate the mediating role of coping skills in the relationship between cognitive schemas activated in sexual context and marital satisfaction. The research method was descriptive-correlation and structural equation modeling.
Methods: The statistical population included all the men and women of Bandar Abbas, of whom 350 were selected by available sampling method. The sample of this study included 125 men (35.7%) and 225 women (64.3%). To collect data, the Cognitive Schema Questionnaire Activated in Sexual Context (QCSASC), the Elzaros and Folkman Coping ...
بیشتر
Aim: The aim of the present study was to investigate the mediating role of coping skills in the relationship between cognitive schemas activated in sexual context and marital satisfaction. The research method was descriptive-correlation and structural equation modeling.
Methods: The statistical population included all the men and women of Bandar Abbas, of whom 350 were selected by available sampling method. The sample of this study included 125 men (35.7%) and 225 women (64.3%). To collect data, the Cognitive Schema Questionnaire Activated in Sexual Context (QCSASC), the Elzaros and Folkman Coping Skills questionnaire (CSQ) and the Marital Satisfaction Scale were used. SPSS23 and AMOS software were used for data analysis.
Results: Structural equation modeling showed that coping skills and cognitive schemas activated in sexual context both directly and indirectly affected marital satisfaction in men and women. The evaluation of the hypothetical research model using fit indices showed that the hypothetical model fits the measurement model (CFI=0.97, NFI=0.99, RMSEA=0.044).
Conclusion: Consistent with the dual control model, the results of this research showed that coping skills have an effect on the marital satisfaction of women and men, and these findings emphasize that along with the coping skills of each person in marital relationships, the cognitive schemas activated in the sexual context are also important.
مجید عزیزی؛ اقبال زارعی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی بر رفتارهای خودآسیب رسان و تحمل پریشانی در نوجوانان پسر دامنه سنی 12 تا 18 سال شهر بندرعباس در سال 1400 بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان مراجعه‌کننده به کلینیک‌های مشاوره شهر بندرعباس ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی بر رفتارهای خودآسیب رسان و تحمل پریشانی در نوجوانان پسر دامنه سنی 12 تا 18 سال شهر بندرعباس در سال 1400 بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان مراجعه‌کننده به کلینیک‌های مشاوره شهر بندرعباس با سابقه رفتارهای خودآسیب رسان بود. در این پژوهش تعداد 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایشی و گواه گمارده شدند (15 نفردر گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه). گروه آزمایشی آموزش رفتار درمانی دیالکتیکی را در 12 جلسه 2 ساعته دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای خودآسیب رسان Klonsky و پرسشنامه تحمل پریشانی Simons and Gahr بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی بر رفتارهای خودآسیب رسان و تحمل پریشانی مؤثر بوده است. چنانکه این مداخله توانسته منجر به بهبود رفتارهای خودآسیب‌رسان و تحمل پریشانی در نوجوانان شود. از این رو، بکارگیری آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی به عنوان یک مداخله مؤثر می‌تواند در کاهش رفتارهای ضرب و جرح خویشتن و کاهش پریشانی در نوجوانان پسر مورد استفاده قرار گیرد.
